ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΙΜΑΤΗΡΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΩΝ
Οι συνάδελφοι του θυμούνται τον Στάθη Λαζαρίδη
Οργισμένη απάντηση σε δηλώσεις της Μαρίας Κουρούπη
Πέμπτη, 05 Νοεμβρίου 2009 - Της ΠΟΠΗΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗ
http://www.rethnea.gr/
http://paramythia.pblogs.gr/
Γράμμα σε έναν συνάδελφο
Φίλε μου Στάθη,
Πέρασαν κιόλας δύο χρόνια από εκείνο το μαύρο πρωινό της 5ης Νοεμβρίου του 2007. Δύο χρόνια από εκείνη την άνανδρη και ύπουλη επίθεση εναντίον μιας καλοστημένης και ύποπτα σχεδιασμένης επιχείρησης. Δύο χρόνια μετά από την ημέρα που ένα βλήμα ενός όπλου χτύπησε όχι μόνο εσένα αλλά και ολόκληρη την κοινωνία του νησιού μας. Ενός όπλου που στα χέρια κάποιου δολοφόνου ταρακούνησε σύσσωμη την υπηρεσία που τόσο αγάπησες και που τόσο σ΄ αγαπά.
Μιας αναρχίας που εσκεμμένα είχαν εγκαθιδρύσει εκεί χρόνια τώρα οι εκμεταλλευτές των ψήφων και οι ύπουλοι εκτελεστές των διαταγών του χρήματος. Μιας διαφθοράς που βασίλευε στις ψηλές κορυφές του Ψηλορείτη εις γνώσιν των υψηλών κορυφών της τότε Αστυνομίας του νησιού.
Στάθη, εγώ δεν θα σου μιλήσω γι΄ αυτήν την αστυνομία. Δεν θα αναφερθώ και δεν θα μπορούσα άλλωστε να το κάνω στους Υπουργούς, στους Αρχηγούς, στους Υπαρχηγούς και στους Στρατηγούς, μόνιμους κατοίκους των ρετιρέ των αστυνομικών μεγάρων. Εγώ Στάθη θα σου γράψω για το τι αισθανόμαστε εμείς , τα κατώτερα κλιμάκια και οι συνάδελφοι σου που τόσο τους λείπεις. Θα σου μιλήσω για τα νέα εκείνα παιδιά που πριν από εννέα χρόνια στελεχώσανε μια υπηρεσία που πολεμήθηκε όσο καμιά άλλη σ΄ αυτό το νησί. Επανδρώσατε το Τμήμα Αστυνομικών Επιχειρήσεων Χανίων και με όσες δυσκολίες κι αν αντιμετωπίσατε το κάνατε ένα τμήμα κόσμημα. Όσο και αν πείραζε κάποιους πολίτες που είχαν πράγματα να κρύψουν απ΄ το νόμο ή ακόμα κι αν ενοχλούσε τους τότε συναδέλφους που δεν ήθελαν νέα παλικάρια γεμάτα ενέργεια και όρεξη για δουλειά να τους χαλάσουν τη βόλεψη τους.
Κι όμως εσύ και τα παιδιά εκείνα υπομείνατε τις δυσκολίες και καταφέρατε εφτά χρόνια μετά, που ήρθα κι εγώ σ΄ αυτήν την Υπηρεσία, να έχετε κάνει τα Τ.Α.Ε. συνώνυμο της αστυνόμευσης στην Κρήτη. Για όλες αυτές σου τις προσπάθειες σου χρωστάω ένα μεγάλο ευχαριστώ που δεν πρόλαβα να στο πω στο διάστημα που υπηρετήσαμε μαζί.
Ήταν πράγματι λίγο το διάστημα αλλά πίστεψε με ότι δεν περνάει ούτε μια μέρα στην υπηρεσία που να μην αναφερθούμε στ΄ όνομα σου, και κάθε μέρα όλο και κάτι νέο μαθαίνουμε για ΄σένα από τους φίλους σου που περνάγατε μαζί ημέρες ολόκληρες.
Άλλωστε μπορούσε ο οποιοσδήποτε να καταλάβει από την πρώτη συνάντηση μαζί σου, ότι δεν ήσουν απλά άλλος ένας αστυνομικός. Ήσουν πολλά παραπάνω και είμαι σίγουρος ότι μαζί μου θα συμφωνήσουν και όλοι οι συναθλητές σου στην πλειάδα των αθλημάτων που έπαιρνες μέρος. Είμαι σίγουρος ότι το ίδιο αγαπητός ήσουν και θα είσαι σε οτιδήποτε και εάν ασχολήθηκες, είτε αυτό ήταν η διαιτησία είτε οι πολεμικές τέχνες είτε το μπάσκετ.
Σου οφείλω όμως Στάθη και ένα μεγάλο Συγγνώμη γιατί σήμερα, δύο χρόνια μετά, λίγα πράγματα είναι διαφορετικά, όσο κι αν προσπαθούμε να αλλάξουμε τα κακώς κείμενα αυτού του νησιού.
Και μακάρι Στάθη να σηκωνόσουν αύριο κιόλας από το κρεβάτι της ακινησίας και να βάλεις μπροστά το χαμόγελο και τον ενθουσιώδη παρορμητισμό σου, σ΄ αυτήν μας την προσπάθεια.
Θα πρέπει, βέβαια, μόλις σηκωθείς να τακτοποιήσεις και κάποια άλλα θέματα, που προβλημάτισαν και συνεχίζουν να προβληματίζουν, ολόκληρη την κοινή γνώμη αλλά κυρίως στενοχωρούν τους φίλους και τους συναδέλφους σου. Θα πρέπει δυστυχώς φίλε μου Στάθη μόλις ανακτήσεις με το καλό όλες σου τις δυνάμεις, να ξεκαθαρίσεις τη διαφορά μεταξύ των γονιών σου και της συντρόφου που επέλεξες για σύζυγο σου. Θα πρέπει να ξεδιαλύνεις τις σκιές, που δικαίως έχουν δημιουργηθεί, γύρω από δικαστικές διαμάχες και οικονομικά συμφέροντα που κάποιοι εκμεταλλευόμενοι την κατάσταση σου έχουν επιτρέψει στους φίλους σου να σκέφτονται ότι υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που σε βλέπουν σαν χρήμα.
Στάθη ξέρω ότι ποτέ σου δεν υπολόγισες τα χρήματα και πως σχεδόν πάντοτε έκανες αυτό που ήθελες.
Ξέρω επίσης πως κάποιοι σε πυροβόλησαν επειδή δεν ήθελαν να τους χαλάσεις, μαζί με τους συναδέλφους σου, την οικονομική τους ασυδοσία. Τώρα λοιπόν, δύο χρόνια μετά, ξέρω πως εάν μπορούσες να μιλήσει θα έλεγες στους ανθρώπους που αμφισβητούν την αγάπη των γονιών σου, ότι θα έδινες όλο το χρήμα του κόσμου για να μπορούσες να ζήσεις λίγες ευτυχισμένες οικογενειακές στιγμές με την κορούλα σου και τους διεκδικητές της επιμέλειας σου, όλους μαζί αγαπημένους.
Μακάρι Στάθη μου να μπορούσαν να σε ακούσουν όλοι όσοι βρίσκονται γύρω σου, και έτσι εσύ να επικεντρωνόσουν με όλο σου το είναι στο να γυρίσεις γρήγορα κοντά μας, στην μικρή σου κόρη, στους πολύπαθους γονείς σου, στα αδέρφια σου, στη γυναίκα σου αλλά και σ΄ εμάς, την υπηρεσιακή σου οικογένεια που δεν σε ξεχνά.
Οι συνάδελφοι του θυμούνται τον Στάθη Λαζαρίδη
Οργισμένη απάντηση σε δηλώσεις της Μαρίας Κουρούπη
Πέμπτη, 05 Νοεμβρίου 2009 - Της ΠΟΠΗΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗ
http://www.rethnea.gr/
http://paramythia.pblogs.gr/
Γράμμα σε έναν συνάδελφο
Φίλε μου Στάθη,
Πέρασαν κιόλας δύο χρόνια από εκείνο το μαύρο πρωινό της 5ης Νοεμβρίου του 2007. Δύο χρόνια από εκείνη την άνανδρη και ύπουλη επίθεση εναντίον μιας καλοστημένης και ύποπτα σχεδιασμένης επιχείρησης. Δύο χρόνια μετά από την ημέρα που ένα βλήμα ενός όπλου χτύπησε όχι μόνο εσένα αλλά και ολόκληρη την κοινωνία του νησιού μας. Ενός όπλου που στα χέρια κάποιου δολοφόνου ταρακούνησε σύσσωμη την υπηρεσία που τόσο αγάπησες και που τόσο σ΄ αγαπά. Ένα όπλο που με πρώτο του μέλημα το συμφέρον, χρόνια τώρα προειδοποιούσε τις διωκτικές αρχές του τόπου αλλά που δυστυχώς έθεσε εσένα πάνω στο βωμό της θυσίας για να κινήσει επιτέλους το βραδύ σύστημα της δικαιοσύνης. Μιας δικαιοσύνης που περίτρανα αποδεικνύει τον αργό βηματισμό της, αφού μέχρι και σήμερα δεν έχει αποφανθεί για την τιμωρία των ενόχων. Ενός κρατικού συστήματος που επιτρέπει στους φονιάδες της ψυχής σου να γιορτάζουν με κανονιοβολισμούς την επιστροφή τους στον τόπο της αναρχίας και της διαφθοράς.
Μιας αναρχίας που εσκεμμένα είχαν εγκαθιδρύσει εκεί χρόνια τώρα οι εκμεταλλευτές των ψήφων και οι ύπουλοι εκτελεστές των διαταγών του χρήματος. Μιας διαφθοράς που βασίλευε στις ψηλές κορυφές του Ψηλορείτη εις γνώσιν των υψηλών κορυφών της τότε Αστυνομίας του νησιού.
Στάθη, εγώ δεν θα σου μιλήσω γι΄ αυτήν την αστυνομία. Δεν θα αναφερθώ και δεν θα μπορούσα άλλωστε να το κάνω στους Υπουργούς, στους Αρχηγούς, στους Υπαρχηγούς και στους Στρατηγούς, μόνιμους κατοίκους των ρετιρέ των αστυνομικών μεγάρων. Εγώ Στάθη θα σου γράψω για το τι αισθανόμαστε εμείς , τα κατώτερα κλιμάκια και οι συνάδελφοι σου που τόσο τους λείπεις. Θα σου μιλήσω για τα νέα εκείνα παιδιά που πριν από εννέα χρόνια στελεχώσανε μια υπηρεσία που πολεμήθηκε όσο καμιά άλλη σ΄ αυτό το νησί. Επανδρώσατε το Τμήμα Αστυνομικών Επιχειρήσεων Χανίων και με όσες δυσκολίες κι αν αντιμετωπίσατε το κάνατε ένα τμήμα κόσμημα. Όσο και αν πείραζε κάποιους πολίτες που είχαν πράγματα να κρύψουν απ΄ το νόμο ή ακόμα κι αν ενοχλούσε τους τότε συναδέλφους που δεν ήθελαν νέα παλικάρια γεμάτα ενέργεια και όρεξη για δουλειά να τους χαλάσουν τη βόλεψη τους.
Κι όμως εσύ και τα παιδιά εκείνα υπομείνατε τις δυσκολίες και καταφέρατε εφτά χρόνια μετά, που ήρθα κι εγώ σ΄ αυτήν την Υπηρεσία, να έχετε κάνει τα Τ.Α.Ε. συνώνυμο της αστυνόμευσης στην Κρήτη. Για όλες αυτές σου τις προσπάθειες σου χρωστάω ένα μεγάλο ευχαριστώ που δεν πρόλαβα να στο πω στο διάστημα που υπηρετήσαμε μαζί.
Ήταν πράγματι λίγο το διάστημα αλλά πίστεψε με ότι δεν περνάει ούτε μια μέρα στην υπηρεσία που να μην αναφερθούμε στ΄ όνομα σου, και κάθε μέρα όλο και κάτι νέο μαθαίνουμε για ΄σένα από τους φίλους σου που περνάγατε μαζί ημέρες ολόκληρες.
Άλλωστε μπορούσε ο οποιοσδήποτε να καταλάβει από την πρώτη συνάντηση μαζί σου, ότι δεν ήσουν απλά άλλος ένας αστυνομικός. Ήσουν πολλά παραπάνω και είμαι σίγουρος ότι μαζί μου θα συμφωνήσουν και όλοι οι συναθλητές σου στην πλειάδα των αθλημάτων που έπαιρνες μέρος. Είμαι σίγουρος ότι το ίδιο αγαπητός ήσουν και θα είσαι σε οτιδήποτε και εάν ασχολήθηκες, είτε αυτό ήταν η διαιτησία είτε οι πολεμικές τέχνες είτε το μπάσκετ.
Σου οφείλω όμως Στάθη και ένα μεγάλο Συγγνώμη γιατί σήμερα, δύο χρόνια μετά, λίγα πράγματα είναι διαφορετικά, όσο κι αν προσπαθούμε να αλλάξουμε τα κακώς κείμενα αυτού του νησιού.
Και μακάρι Στάθη να σηκωνόσουν αύριο κιόλας από το κρεβάτι της ακινησίας και να βάλεις μπροστά το χαμόγελο και τον ενθουσιώδη παρορμητισμό σου, σ΄ αυτήν μας την προσπάθεια.
Θα πρέπει, βέβαια, μόλις σηκωθείς να τακτοποιήσεις και κάποια άλλα θέματα, που προβλημάτισαν και συνεχίζουν να προβληματίζουν, ολόκληρη την κοινή γνώμη αλλά κυρίως στενοχωρούν τους φίλους και τους συναδέλφους σου. Θα πρέπει δυστυχώς φίλε μου Στάθη μόλις ανακτήσεις με το καλό όλες σου τις δυνάμεις, να ξεκαθαρίσεις τη διαφορά μεταξύ των γονιών σου και της συντρόφου που επέλεξες για σύζυγο σου. Θα πρέπει να ξεδιαλύνεις τις σκιές, που δικαίως έχουν δημιουργηθεί, γύρω από δικαστικές διαμάχες και οικονομικά συμφέροντα που κάποιοι εκμεταλλευόμενοι την κατάσταση σου έχουν επιτρέψει στους φίλους σου να σκέφτονται ότι υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που σε βλέπουν σαν χρήμα.
Στάθη ξέρω ότι ποτέ σου δεν υπολόγισες τα χρήματα και πως σχεδόν πάντοτε έκανες αυτό που ήθελες.
Ξέρω επίσης πως κάποιοι σε πυροβόλησαν επειδή δεν ήθελαν να τους χαλάσεις, μαζί με τους συναδέλφους σου, την οικονομική τους ασυδοσία. Τώρα λοιπόν, δύο χρόνια μετά, ξέρω πως εάν μπορούσες να μιλήσει θα έλεγες στους ανθρώπους που αμφισβητούν την αγάπη των γονιών σου, ότι θα έδινες όλο το χρήμα του κόσμου για να μπορούσες να ζήσεις λίγες ευτυχισμένες οικογενειακές στιγμές με την κορούλα σου και τους διεκδικητές της επιμέλειας σου, όλους μαζί αγαπημένους.
Μακάρι Στάθη μου να μπορούσαν να σε ακούσουν όλοι όσοι βρίσκονται γύρω σου, και έτσι εσύ να επικεντρωνόσουν με όλο σου το είναι στο να γυρίσεις γρήγορα κοντά μας, στην μικρή σου κόρη, στους πολύπαθους γονείς σου, στα αδέρφια σου, στη γυναίκα σου αλλά και σ΄ εμάς, την υπηρεσιακή σου οικογένεια που δεν σε ξεχνά.