Γράφει η Μάρω Σιδέρη
Νομίζω ότι μέσα σε λίγα μόλις χρόνια έχω ξεπεράσει τη φάση του σοκαρισμένου τηλεθεατή και πολίτη κι έχω περάσει στη φάση του πολίτη- τηλεθεατή που αδιάφορα περιμένει την επόμενη απεγνωσμένη προσπάθεια των τηλεοπτικών καναλιών να κερδίσουν το 0,1% που θα τους δώσει μια ξενέρωτη πρωτιά σε μια άγουστη στα μάτια μου κούρσα. Έχω περάσει πια από την ανωριμότητα του να αναζητώ κοινωνικά φαινόμενα στα πάσης φύσης τηλεπαιχνίδια ή reality shows, σε μια ωριμότητα που μπορεί να καταλάβει – ή να υποψιαστεί- ότι το κοινωνικό φαινόμενο αποτελεί προϊόν ουσιαστικής ζύμωσης και συνισταμένη πολλών κοινωνικό-οικονομικών συνιστωσών κι όχι μόδα της μιας τηλεοπτικής σεζόν που εμφανίζεται για όσο διάστημα τα νουμεράκια της AGB ικανοποιούν τις εταιρείες παραγωγής.