Του Γ. Λακόπουλου
Ένας εξαιρετικός Αλέξης Τσίπρας απέναντι σε μια εξαιρετική Έλλη Στάη- σπάνια τηλεοπτική συνέντευξη βγάζει τόσες ειδήσεις- χρειάσθηκε, κατά τους πολιτικούς παρατηρητές, λίγο περισσότερο από μια ώρα για να βάλει τα πράγματα στη θέση τους, απέναντι σε όλους και σε όλα. Κυρίως απέναντι στον Κυριάκο Μητσοτάκη και τον Πάνο Καμμένο.
Αρχίζοντας από τον δεύτερο οι ίδιοι παρατηρητές σημειώνουν ότι τώρα δεν μπορεί να μην ξέρει τι τον περιμένει αν συνεχίσει να πιστεύει ότι μπορεί να βλάψει την κυβέρνηση. Δεν μπορεί. Ο Πρωθυπουργός είναι στην πραγματικότητα επικεφαλής και των δυο Κοινοβουλευτικών Ομάδων που τον στηρίζουν στη Βουλή. Του ΣΥΡΙΖΑ έτσι κι αλλιώς. Αλλά και των… ΑΝΕΛ: από τους έξι βουλευτές τους μόνο οι δυο είναι με τον Καμμένο- ίσως μόνο ένας. Οι αλλοι στηρίζουν …Τσίπρα.
Συνεπώς ο Καμμένος δεν έχει έχει πολλές επιλογές, κατά τη γενική εκτίμηση. Ή αποχωρεί ήρεμα από την Κυβέρνηση- για τη δημοκρατική κοινή γνώμη θα ήταν προτιμότερο να αποπεμφθεί- και αφήνει τους βουλευτές του να πράξουν κατά συνείδηση ή βρίσκεται αντιμέτωπος με τους χειρότερους εφιάλτες του. Η προσπάθεια να παίξει με τη δημοκρατική παράταξη λήγει άδοξα γι’ αυτόν. Δεν τον παίρνει για τσαμπουκάδες και επίδειξη των γνωστών αρετών του. Η επιστολή του Νίκου Κοτζιά να βγει στη δημοσιότητα θα τρέχει και δεν θα φτάνει.
Πολύ περισσότερο δεν τον παίρνει να κάνει φασαρία σε βάρος του Πρωθυπουργού – που εξάντλησε κάθε περιθώριο ανοχής και επιείκειας απέναντί του. Το μήνυμα που είχε γι’ αυτόν η συνέντευξη ήταν διαυγές: The game is over. Ο Πρωθυπουργός απέδωσε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και του έδειξε με ευθύνη και εντιμότητα το δρόμο. Από εκεί και πέρα ο Θεός να φωτίσει το απελπισμένο ιδρυτή των ΑΝΕΛ.
Για έμπειρους κομματικούς παράγοντες περισσότερη φώτιση θα χρειαστεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης για τον οποίο η συγκεκριμένη συνέντευξη ήταν κακή… εξέλιξη. «Θα τη θυμάται αυτή τη μέρα» έλεγε παλιός δημοσιογράφος. Μέσα σε μια ώρα κεφαλαιοποιήθηκε η πολιτική συγκυρία με ευκρινή τρόπο: σε βάρος του. Τώρα οι απαντήσεις στα κρίσιμα ερωτήματα είναι γνωστές, περιθώρια για σπέκουλα -περί κυβερνήσεων ανοχή και κουραφέξαλα- δεν υπάρχουν και όλοι ξέρουν ποιο είναι ποιος και τι αναμετράται με τι.
Καθώς η επίσκεψη της Άνγκελα Μέρκελ επικύρωσε το ιμπέριουμ Τσίπρα, ο πρόεδρος της ΝΔ θα χρειαστεί να αναζητήσει νέο πολιτικό έδαφος για να σταθεί πλέον. Στο μέτωπο της οικονομίας και της κοινωνικής πολιτικής ο Πρωθυπουργός τον άφησε άνεργο. Στο Σκοπιανό βρίσκεται στο περιθώριο της Ευρώπης. Και με το θέμα τον εκλογών -που τάχα θέλει αμέσως – χάνει τον ύπνο του. Και οι δυο επιλογές που έριξε ο Τσίπρας στο τραπέζι είναι κακές για τον πρόεδρο της ΝΔ.
Η μια είναι να πάρει μια νέα κυβέρνηση Τσίπρα ψήφο εμπιστοσύνης με αμιγώς δημοκρατική σύνθεση και αυτό να εξελιχθεί ως βάση για ευρύ αντιδεξιό μέτωπο των προοδευτικών δυνάμεων, που θα κλείσουν το δρόμο της παλινόρθωσης στη Δεξιά τους τους διαπλεκόμενους υποστηρικτές της.
Η άλλη είναι να στηθούν κάλπες στην καλύτερη στιγμή για την κυβέρνηση, όταν κορυφώνονται τα δείγματα γραφής της, και στη χειρότερη στιγμή για τον Μητσοτάκη: όλα στο κόμμα του είναι ανοιχτά: χωρίς γραμμή, χωρίς πολιτική, χωρίς ψηφοδέλτια και χωρίς κομματικό ενθουσιασμό για τις επιδόσεις του, και με τους σκελετούς να τρίζουν στα ντουλάπια του θα πάει ξυπόλητος στα αγκάθια.
Το γενικό συμπέρασμα από τη συνέντευξη ήταν ότι, όπως παρατηρούν πολλοί, ο Τσίπρας παραμένει κυρίαρχος των εξελίξεων και καταλυτικός απέναντι στον αντίπαλο του. Ξέρει να ανοίγει τα χαρτιά του στη σωστή στιγμή και με τον σωστό τρόπο, ενώ αντίθετα ο Μητσοτάκης καίει τα επιχειρήματά του.
Ο Πρωθυπουργός έδειξε ότι έχει πολιτική, αφήγημα, προγραμματικό λόγο και πολιτικό σχέδιο, ότι μιλάει καθαρά για όλα και ότι δεν διστάζει να αναγνωρίσει τα λάθη του και να τα διορθώνει. Ίσως το σημαντικότερο πλεονέκτημα του Τσίπρα είναι ότι έχει το πολιτικό ένστικτο που τον οδηγεί να γίνεται διαρκώς καλύτερος- όπως διαπιστώνουν όλοι εντός και εκτός της χώρας.
Σύμφωνα με πολιτικούς παράγοντες αυτά είναι ισχυρά χαρτιά απέναντι στον Μητσοτάκη που επιδεινώνει διαρκώς τη θέση του, καθώς ο λόγος του γίνεται διαρκώς όλο και πιο ρηχός και ακραίος ταυτόχρονα, η Ακροδεξιά να τον τραβάει από το μανίκι, οι διαπλεκόμενοι υποστηρικτές του τον οδηγούν εκεί που βρίσκονται τα συμφέροντά τους, το κόμμα τουπέφτει σε κατάθλιψη με την ανεπάρκειά του στο δημόσιο χώρο και η πολιτική του έχει πλέον χαρακτήρα απειλής και όχι υπόσχεσης, όπως παρατήρησε εύστοχα ο Τσίπρας.
Κατά κάποιο τρόπο ο πρόεδρος της ΝΔ ήταν ωσεί παρών στη συνέντευξη και έφυγε ηττημένος. Το έδειξε άλλωστε ο ανόρεχτος σχολιασμός της συνέντευξης από την Πειραιώς. Άλλωστε η ατυχής εμφάνισή του σε κομματικό ακροατήριο πριν τη συνέντευξη για να δημιουργήσει επικοινωνιακό ισοδύναμο αποδείχθηκε μπούμερανγκ.
Κατά τα λοιπά οφείλουμε στην πληρότητα της Στάη ότι το πολιτικό σκηνικό καθάρισε από τα χείλη του πλέον αρμοδίου παράγοντα. Ο Τσίπρας μπορεί να έχει πολλά προβλήματα να λύσει με με την πολιτική του κατά τομέα και με κάποιους υπουργούς του, αλλά για πρώτη φορά Πρωθυπουργός πήρε την πρωτοβουλία των κινήσεων με μια μόνο συνέντευξη.