Περιμένει να γελάσουμε; Να θαυμάσουμε το χιούμορ του; Ή να μείνουμε με το στόμα ανοιχτό από τα λαμπιόνια της σκέψης του; Διότι, όλο και κάτι είχε στο μυαλό του όταν χτυπούσε στο πληκτρολόγιο τις λαμπερές του ανοησίες. Ή λέτε να μην είχε τίποτε;
Το πρόβλημα με τους Νάρκισσους είναι ακριβώς αυτό, ξέρετε: Πιστεύουν ότι όλοι είναι έτοιμοι να λιώσουν μπροστά στη γοητεία της φάτσας, και στις αστραπές του λόγου τους. Και ο Σταύρος επιδιώκει με πείσμα να μας πείσει ότι τα κίνητρά του δεν είναι ούτε ιδεολογικά, ούτε ταξικά, ούτε πολιτικά. Είναι απλώς φιγούρα, λεζάντα και φρου-φρου. Καθρέφτη, καθρεφτάκι μου! Λες κι ακόμα παίζει στην τηλεόραση τον ρόλο του – ή μήπως αυτό κάνει; Και βλέπει την πολιτική σαν ένα μεγάλο reality με πρωταγωνιστή τον ίδιο;
Αλλά τέτοια ποιήματα του φωτός σου γράφουν κι άλλοι εκατό την ώρα, Σταύρο. Όπως ότι βλέπεις τον Κυριάκο και φωτίζεται το είναι σου, ενώ βλέπεις τον Τσίπρα και σκοτεινιάζει η ψυχή σου. Ή ότι είδες φως κι ανέβηκες στη συστράτευση των μεταρρυθμιστών, παρέα με τη Ν.Δ. και τον Βενιζέλο. Ή ότι ορκίζεσαι στο φως το αληθινό, αρκεί να φωτίζουν κι εσένα οι λάμπες του. Ή ότι έχεις χάσει το φως σου από την ίδια τη λάμψη σου, με αποτέλεσμα να μη βλέπεις ότι ψαρεύεις όχι πια σε θολό αλλά σε ξερό Ποτάμι.
Ας περιμένουμε την επόμενη ευφυή κίνηση του ανδρός. Θα τη διαπράξει, σύντομα μάλιστα, γιατί κανένας δεν μπορεί να ξεφύγει από τα χούγια του. Πολύ περισσότερο όταν τον έχει αρπάξει από τον λαιμό ο έρωτας για τον εαυτό του. Αδύνατο να καταλάβει ότι έχει καταντήσει διασκέδαση, ψυχαγωγία, καζούρα, με τους εξυπνακισμούς, τα ελαφρολαϊκά, την εμπάθεια. Και είναι μοιραίο ο σαρκασμός και το γέλιο να συνοδεύουν την πολιτική του αυλαία.
Συνεπώς προσοχή, εκεί στη Σεβαστουπόλεως. Τα φώτα που βλέπετε δεν είναι χριστουγεννιάτικα. Είναι αυτά που θα σας αλλάξουν όσοι κάποτε γοητεύτηκαν από τον Αρχηγό…
δημοσιεύτηκε στην avgi.gr