Η Αθήνα έζησε το 2008 τα «Δεκεμβριανά» της με μία εξέγερση της νεολαίας, η οποία προκάλεσε τον φόβο στις καγκελαρίες της Δύσης, που μίλησαν για «μεταδοτικότητα» της οργής, και καταπόνησε στην κυριολεξία την τότε κυβέρνηση Καραμανλή, η οποία έδειξε πως απώλεσε τον έλεγχο. Έκτοτε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι. Από τις εκλογές του 2009 έως τις διπλές εκλογές του 2012 και από τους νεκρούς της Marfin έως το μεγάλο κίνημα των «Αγανακτισμένων» και τις ογκώδεις διαδηλώσεις του 2011.
Η Δικαιοσύνη μπορεί να τιμώρησε τον ένοχο, αλλά, παρ' όλα αυτά, το μεγάλο ερώτημα για τη δολοφονία του νεαρού παιδιού εκείνο το βράδυ στα Εξάρχεια παραμένει ακέραιο και στοιχειώνει τους μηχανισμούς καταστολής, υπενθυμίζοντας πως σε ορισμένες στιγμές αρκεί μία σπίθα για να βάλει φωτιά σε μία κοινωνία γεμάτη οργή, αδιέξοδα και πόνο.
Τέσσερα χρόνια μετά, η νεολαία της χώρας θυμάται και διεκδικεί. Τότε, το βράδυ της 6ης Δεκεμβρίου οι νέοι άνθρωποι στην αρχή και οι πατεράδες τους στη συνέχεια, χωρίς κομματικές επιταγές και αποφάσεις των πολιτικών γραφείων, κατέβηκαν στους δρόμους αυθόρμητα διεκδικώντας το αυτονόητο: το δικαίωμα στη ζωή, το δικαίωμα στην τιμωρία των ενόχων, το δικαίωμα να είσαι νέος και να διεκδικείς τα όνειρα και τις ελπίδες σου. Το κράτος απάντησε σπασμωδικά, με αγριότητα και τρόμο μπροστά στο μέγεθος της αντίδρασης. Στη συλλογική συνείδηση των Ελλήνων πολιτών θα μείνει αυτή η φωτογραφία με τον αστυνομικό να προτείνει το revolver του προς τους διαδηλωτές.
http://www.zougla.gr