Στην συνέχεια εξηγεί, ότι οι ...;υπερωρίες οφείλονται στο ότι αρκετοί βουλευτές τρέχουν να ικανοποιήσουν τους ψηφοφόρους τους στο παρά πέντε: ορισμένοι προωθούν την έκδοση αδειών ψαρέματος για ιδιοκτήτες σκαφών αναψυχής στο Αιγαίο, άλλοι έχουν ζητήσει κυβερνητικά πόστα για βραβευμένους αθλητές ή για το προσωπικό κρατικών υπηρεσιών που έχουν διαλυθεί. «Κάποιος προσπάθησε να εξαιρέσει τα θέατρα και τους κινηματογράφους από έναν αμφιλεγόμενο φόρο ακινήτων. Άλλος να μειώσει τα πρόστιμα για τους ιδιοκτήτες αυθαιρέτων στην Βόρεια Ελλάδα. Η λίστα συνεχίζεται» αναφέρει η αρθρογράφος, σημειώνοντας ότι συνολικά, πάνω από 90 τέτοιου είδους τροπολογίες της τελευταίας στιγμής προωθούνται από μέλη του ελληνικού κοινοβουλίου. Η πλειοψηφία τροποποιήσεων τέτοιου είδους έχει απορριφθεί- όπως διευκρινίζεται- από τον πρωθυπουργό Λουκά Παπαδήμο, ο οποίος ζητά να ψηφιστούν μόνο σημαντικές αλλαγές στα μέτρα λιτότητας. Η πρακτική του «δούναι και λαβείν» στην Ελλάδα «είναι τόσο παλιά όσο και τα 400 χρόνια της Οθωμανικής κυριαρχίας, οπότε αυτό το σύστημα εξελίχθηκε. Η λέξη γι' αυτή (την πρακτική) είναι «ρουσφέτι» που σημαίνει «χάρη» και έχει τις ρίζες της στην τουρκική λέξη για την δωροδοκία» γράφει η αρθρογράφος. Παρά το άγρυπνο βλέμμα των πιστωτών και τις υποσχέσεις για αλλαγή, οι Έλληνες πολιτικοί αδυνατούν να ξεφύγουν από την λογική των πάσης φύσεως «ρουσφετιών» προκειμένου να κερδίσουν την εύνοια των ψηφοφόρων, επισημαίνεται σε άρθρο των New York Times.
http://the-seven-sins.blogspot.com/