Το Πυροσβεστικό Σώμα, που ιδρύθηκε το έτος 1930, είναι Σώμα Ασφαλείας, όπως η ΕΛ.ΑΣ και το Λ.Σ., και ως κύρια αποστολή του έχει ''την ασφάλεια και προστασία της ζωής και περιουσίας των πολιτών και του Κράτους, του φυσικού περιβάλλοντος και ιδίως του δασικού πλούτου της χώρας από τους κινδύνους των πυρκαγιών, θεομηνιών και άλλων καταστροφών''.
Για την τεράστια, πλούσια και πολύ σημαντική διαχρονικά προσφορά του προς το κοινωνικό σύνολο, όπως έχει καταδειχθεί επανειλημμένα μέσα από σχετικές έρευνες, το κύρος του το καθιστά πολύ ψηλά (στις πρώτες θέσεις) στη λίστα των θεσμών που εμπιστεύεται ο πολίτης στην Ελλάδα και έχει καταξιωθεί στη συνείδηση των πολιτών. Βέβαια η καταξίωση του αυτή οφείλεται - μη ξεχνάμε - στο μεγαλύτερο ποσοστό, στην προσφορά του απλού (ήρωα) πυροσβέστη, ο οποίος καθημερινά και όλες τις ώρες του 24ώρου, με όλες τις δυνάμεις τους αποδεδειγμένα ακόμη και με κίνδυνο της ζωής του θυσιάζεται για να προστατεύσει τους συνανθρώπους μας από τις πυρκαγιές, θεομηνίες και άλλες φυσικές καταστροφές. Οι αξιωματικοί και εξ αυτών, ιδίως οι ανώτατοι, - ας μην το ξεχνούν αυτό - αντλούν την όποια αίγλη εκπέμπει στην κοινωνία το Πυροσβεστικό Σώμα, από τις υπηρεσίες και προσφορά του απλού πυροσβέστη.
Στα ψηλά κλιμάκια της ιεραρχίας του Π.Σ, δυστυχώς αναρριχώνται και αναδεικνύονται - φυσικά, όχι με αξιοκρατικά και αντικειμενικά νομοθετημένα κριτήρια - κάθε φορά, κατά κανόνα οι ''ημέτεροι'' και οι ''αρεστοί'' στην εκάστοτε πολιτική και φυσική Ηγεσία αξιωματικοί, οι οποίοι τις περισσότερες φορές, για να προαχθούν, αναδύονται από το βάθη της ιεραρχίας , παραλείποντας σημαντικό αριθμό ικανών και έντιμων αξιωματικών. Που και που προάγεται και κανένας από τους πλέον ικανούς, αλλά αυτό κατ΄ εξαίρεση και συμπτωματικά. Είναι αδιαμφισβήτητο διαχρονικά γεγονός, και γνωστό τοις πάσι στο Π.Σ, ότι, όσοι από τους ανώτερους και ανώτατους αξιωματικούς έχουν το θάρρος της γνώμης τους και τολμούν να λένε στην Υπηρεσία ελεύθερα τη γνώμη τους και να διαφωνήσουν για σημαντικά υπηρεσιακά θέματα με την ''γραμμή πλεύσης'' της φυσικής ή πολιτικής Ηγεσίας, και μάλιστα, όταν αυτή δεν κινείται και στο δρόμο της νομιμότητας, και όσοι λένε ευθέως και με τόλμη ''ΟΧΙ'' στην παρανομία και στην εξυπηρέτηση των όποιων συμφερόντων, πλέον δεν έχει υπηρεσιακή τύχη, και δεν μπορεί εύκολα να ''επιβιώσει'' υπηρεσιακά και μάλιστα να ανελιχθεί στην ιεραρχία. Οι αξιωματικοί αυτοί αποτελούν το ''κόκκινο πανί'' για την Ηγεσία Π.Σ. και φυσικά εμπόδιο στις σκοπιμότητες και για τον λόγο αυτόν θεωρούνται από την Ηγεσία επικίνδυνοι για την υλοποίηση τυχόν άδηλων στόχων και σκοπών και η μόνη διέξοδος για να τους ξεφορτωθεί είναι η αποστρατεία. Ο εκαστότε Αρχηγός Π.Σ διαχρονικά ήθελε και θέλει θέλει δίπλα του να τον πλαισιώνουν στην Ηγεσία του Σώματος και στο Επιτελείο του Αρχηγείου, αξιωματικούς που δεν θα έχουν διαφορετική από αυτούς άποψη, δεν θα αντιδρούν και θα λένε εύκολα ''ΝΑΙ'' σε ΟΛΑ, όσα αποφασίζει και θέλει ή σχεδιάζει να υλοποιήσει ο ίδιος ή η πολιτική Ηγεσία. Όποιος νομίμως και δικαιολογημένα διαφωνεί, κατά κανόνα, το σύστημα εξουσίας τον αποβάλει κι αν δεν τον αποβάλει άμεσα στις επόμενες κρίσεις τον εκτοπίζει μακριά από τα πόδια της (μετατίθενται). Ελάχιστοι από αυτούς ξεγλιστρούν και επιβιώνουν υπηρεσιακά. Γι΄ αυτό αργά ή γρήγορα, ανάλογα με την πολιτική κάλυψη που ο καθένας εξ αυτών των αξιωματικών έχει, και τις πολιτικές διασυνδέσεις τους, που διαθέτει, την κατάλληλη στιγμή αποστρατεύεται από το αρμόδιο Συμβούλιο Κρίσεων Αξιωματικών, στο οποίο φυσικά τον πρώτο και τελευταίο λόγο έχει ο εκάστοτε Αρχηγός. Είναι αυτός που ουσιαστικά αποφασίζει για την τύχη και καριέρα των αξιωματικών, αν και θεσμικά - νομικά δεν προβλέπεται, αφού συμμετέχει στο Ανώτερο Συμβούλιο, Πρωτοβάθμιο Ανώτατο και Δευτεροβάθμιο Ανώτατο Συμβούλιο. Κάνοντας λοιπόν ο ίδιος κατάχρηση της εξουσίας, που του παρέχει η Πολιτεία, φυσικά για νόμιμο λόγο και σκοπό, και συγκεκριμένα για να επιτελέσει αποτελεσματικά μόνον τα υπηρεσικά καθήκοντά του κι αυτά στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων του, οι περισσότεροι από αυτούς αποδεδειγμένα, ως ''απόλυτοι μονάρχες'' σε Δημοκρατική χώρα αλλά δυστυχώς σε χώρα χωρίς κράτος δικαίου, χρησιμοποιεί αυτήν κατά την περίοδο των μεταθέσεων, κρίσεων και επανακρίσεων και μέσα από τη συμμετοχή του σε όλα τα αρμόδια Συμβούλια για τους ανώτερους και ανώτατους αξιωματικούς, χρησιμοποιεί την εξουσία, για να εκδικηθεί, τιμωρήσει και πάρει ρεβάνς, για όσους αξιωματικούς, κατά το παρελθόν υπάκουσαν μόνον στη φωνή της συνείδησής τους και στους νόμους του κράτους και της υπηρεσίας,- γιατί αυτοί συνήθως διαφωνούν - διαφώνησαν κάποια στιγμή μαζί του και δεν ταυτίστηκαν με τη βούλησή του και τις άνομες ή μη ορέξεις του. Κάθε έτος, στις τακτικές κρίσεις, στην πλειοψηφία τους αποστρατεύονται παράνομα, ως προιόν προσωπικών εμπαθειών και αντιπαραθέσεων τους με τον εκάστοτε Αρχηγό Π.Σ, ένας αρκετά μεγάλος αριθμός έντιμων και πολύ ικανών αξιωματικών, μάλιστα με πολύ περισσότερα προσόντα από τους επιλεγέντες για την Ηγεσία. Βλέπετε όμως το Π.Σ είναι ''ΑΡΧΗΓΟΚΕΝΤΡΙΚΟ'' και για όλα τα θέμετα πρέπει οι επιτελείς και λοιποί αξιωματικοί να συμφωνούν μαζί του. Και τούτο δηλαδή το παράνομο της αποστρατείας τους, φυσικά αποδεικνύεται από το γεγονός ότι από όσους προσφεύγουν στα αρμόδια Διοικητικά Δικαστήρια της χώρας για το παράνομο της αποστρατείας τους, σχεδόν όλοι τους δικαιώνονται, αποδεικνύοντας με τον τρόπον αυτόν τα προαναφερόμενα. Μάλιστα στην περίπτωσή μου, ο Αρχηγός που με αποστράτευσε έχει ήδη καταδικασθεί πρωτόδικα σε 17μηνη φυλάκιση (χωρίς αναστολή). Οι άνομες επιλογές αυτές του εκάστοτε Αρχηγού, ζημιώνουν όμως τόσο την κοινωνία όσο και το Δημόσιο, αφού οι παρανόμως αποστρατευθέντες και ικανότατοι αξιωματικοί, θα μπορούσαν υπηρετούντες να παρέχουν ακόμη τις υπηρεσίες τους στο κοινωνικό σύνολο. Εξάλλου η αποστρατεία τους καθώς και η δικαστική δικαίωσή τους επιφέρει περαιτέρω και σημαντική οικονομική ζημιά στο Δημόσιο, την οποία φυσικά και επιβαρύνεται όχι ο ίδιος ο Αρχηγός και τα λοιπά μέλη των Συμβουλίων, που παρασύρονται από αυτόν, συμπράττουν και συναποφασίζουν, αλλά ο έλληνας φορολογούμενος. Δυστυχώς μέχρι σήμερα καμία Πολιτική Ηγεσία δεν ήθελε ή δεν μπόρεσε να επιβάλει τη νομιμότητα στις κρίσεις και να θεσπίσει ένα σύστημα αντικειμενικών κρίσεων, με αξιοκρατικά κριτήρια για κρίσεις, προγωγές και αποστρατείες Ίσως γιατί βολεύει το ισχύον νομικό σύστημα, αφού προάγει και εξυπηρετεί πελατειακές και άλλες σκοπιμότητες, τις οποίες κάποιοι θέλουν κάθε φορά να υπηρετούν, αλλά όλα αυτά σε βάρος του δημοσίου και υπηρεσιακού συμφέροντος. Γι΄ αυτό και στο ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΙΚΟ ΣΩΜΑ, ΔΕΝ ΕΥΔΟΚΙΜΟΎΝ ΕΥΚΟΛΑ ΟΙ ΕΝΤΙΜΟΙ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΙ!