Λάθη, λάθη, λάθη…

 http://koubanezos.blogs.sportnet.gr/archives/394
Οταν ο Ντούσαν Μπάγεβιτς επέστρεψε για τρίτη φορά στην ΑΕΚ, τον Νοέμβριο του 2008, βρήκε το απόλυτο χάος: μια ομάδα χωρίς διοίκηση, με μετόχους πανικόβλητους να χειρισθούν μια κρίση, με αλλεπάλληλες αλλαγές προέδρου (τον χειμώνα του 2009), με μια ομάδα που πωλείτω έναντι ενός ευρώ (!), με μόνη μεταγραφική ενίσχυση τον Ν’Σαμπαφουμού και με τους ρεπόρτερ της, όπως και τους οπαδούς, στα δύο.



Μπαγεβιτσικοί εναντίον Μπαγεβιτσικών, Νικολαϊδικοί εναντίον Νικολαϊδικών και μετόχους να κοροϊδεύουν τον προπονητή με e-mails και να του σκάβουν το λάκκο με διάφορες δηλώσεις (όπως ο Κανελλόπουλος και ο Κούλης).

Το Μάιο του 2009 ο Μπάγεβιτς είχε αποφασίσει να φύγει αλλά ο Θανόπουλος (αλήθεια, τι κάνει ο «Mr. deal all»;) του άλλαξε γνώμη. Πρώτο λάθος: ευκολόπιστος για κάτι νέο, καινούργιο. Και μετά την προετοιμασία σταμάτησαν οι πληρωμές και πωλήθηκε ο αιφνιδίως ο Κυργιάκος.

Τη στάση πληρωμών διαδέχθηκαν διαιτητικές «σφαγές», καταλήψεις γραφείων και τον Μπάγεβιτς να συμβιβάζεται. Δεύτερο λάθος…

Από τις πρώτες ημέρες του 2010 ο Μπάγεβιτς διάβαζε (από τους άσπονδους φίλους του ρεπόρτερ!) ότι φεύγει και τον διαδέχεται ο Λαντισλάνο Μπόλονι επειδή δεν τον ήθελε ο Αδαμίδης. Μόνο στα τέλη Μαρτίου, μετά τη συνάντηση με τον Παππά, πείστηκε με νέες υποσχέσεις: ότι θα πουληθούν παίκτες, ότι θα γίνουν περιορισμένες μεταγραφές αλλά με όραμα και στόχο.

Ο ίδιος έκανε παραχωρήσεις και υποχωρήσεις (τρίτο λάθος): τα βρήκε με τον Σκόκο, συγχώρησε τον Τζιμπούρ, δέχθηκε να αφήσει τον Μαϊστόροβιτς να φύγει πιστεύοντας πως ο Δέλλας παραμένει ποδοσφαιριστής (τέταρτο λάθος) και πίστεψε πως ο Γιάχιτς μπορεί να παίξει δεξιός μπακ (λάθος Νο5) και ποντάρισε στον Νταντόμο (λάθος… διαχρονικό).

Μετά τα φιλικά της Αυστραλίας ο Μπάγεβιτς έπεισε εαυτόν πως δημιουργεί μια δυνατή ΑΕΚ. Πείστηκαν άπαντες. Και, έκτο λάθος, πίστεψε πως η κερκίδα είχε ηρεμήσει. Μέχρι και το φιλικό της Καλλιθέας…

Το τελευταίο «χτύπημα» ήρθε από τους ίδιους τους παίκτες. Όποιος έβλεπε την αντίδραση του Ντούσκο στα τελευταία ματς μετά τα γκολ που δεχόταν η ΑΕΚ, ήταν φως φανάρι: οι μισοί απλά δεν μπορούν και οι άλλοι μισοί απλώς δεν τον ήθελαν. Και τον «έφαγαν».