Είδαμε την τελευταία εβδομάδα τον Πρωθυπουργό να επισκέπτεται την Wall Street και να συναντά τον Πρόεδρο του Χρηματιστηρίου της Νέας Υόρκης και στελέχη επενδυτικών οίκων, προκειμένου να τους πείσει για τις νέες επενδυτικές ευκαιρίες που προσφέρει η Ελλάδα.
Δεν νομίζω να υπάρχει κανείς αιθεροβάμων ο οποίος να πιστεύει ότι οι κερδοσκόποι που κατέστρεφαν την Ελληνική Οικονομία και καταγγέλλονταν από τον Πρωθυπουργό τον προηγούμενο Μάιο και οι επενδυτές που συναντήθηκαν την τελευταία εβδομάδα μαζί του, είναι εντελώς διαφορετικά πρόσωπα. Σίγουρα ανάμεσα στους σημερινούς ακροατές του Πρωθυπουργού υπήρχαν πολλοί που τον προηγούμενο Μάιο κερδοσκοπούσαν με τα Ελληνικά Ομόλογα. Μάλλον αυτής της κατηγορίας ακροατές του Πρωθυπουργού γλύτωσαν την παραπομπή στην δικαιοσύνη.
Το γεγονός ότι ο Γιώργος Παπανδρέου άλλαξε δημόσια πολιτική θέση μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα, δεν είναι κάτι ούτε ασυνήθιστο ούτε συνέβη για πρώτη φορά και δυστυχώς πολύ φοβάμαι ούτε για τελευταία. Ο Γιώργος Παπανδρέου είναι καταδικασμένος να αλλάζει συνεχώς πολιτικές θέσεις αφού οι ακραία νεοφιλελεύθερες επιλογές, που έχει υιοθετήσει στην άσκηση οικονομικής πολιτικής, δεν επιτυγχάνουν τα αναμενόμενα δημοσιονομικά αποτελέσματα και χρειάζονται συνεχώς νέα εν πολλοίς αντικρουόμενα επικοινωνιακά πυροτεχνήματα για να επιβιώσουν στην συνείδηση της κοινής γνώμης.
Αφού κατήγγειλε και απείλησε με τιμωρία του κερδοσκόπους ...
τον προηγούμενο Μάιο, για να πείσει την Ελληνική κοινή γνώμη ότι ο ίδιος και η Ελλάδα έγιναν θύμα μίας παγκόσμιας καπιταλιστικής συνομωσίας που εκμεταλλεύθηκε την κακή δημοσιονομική κατάσταση της χώρας για την οποία ήταν υπεύθυνη η κυβέρνηση Καραμανλή, τώρα συνομιλεί μαζί τους για να πείσει την Ελληνική κοινή γνώμη ότι έχει αναπτυξιακή πολιτική προσέλκυσης επενδύσεων και σύντομα τα προβλήματα της Ελληνικής Οικονομίας θα μπουν σε τροχιά επίλυσης.
Όπως η πολιτική της καταγγελίας και τιμωρίας των κερδοσκόπων απέτυχε. Έτσι θα αποτύχει και η πολιτική προσέλκυσης επενδύσεων. Οι κερδοσκόποι θα συνεχίσουν τζογάρουν όποτε αυτοί θέλουν και να χαίρονται ατιμώρητοι τα κέρδη τους, η ύφεση θα βαθαίνει, η ανεργία θα αυξάνεται και η επιτυχή εφαρμογή του μνημονίου θα απαιτεί νέα πιο σκληρά μέτρα. Ήδη, ενώ διακηρύσσουν ότι πέτυχαν αύξηση των εισπράξεων εσόδων, μελετάνε ταυτόχρονα την αύξηση του ΦΠΑ. Γιατί όμως να αυξήσουν το ΦΠΑ αφού ο στόχος των εσόδων επιτυγχάνεται, είναι το αυτονόητο και δυστυχώς αναπάντητο ερώτημα.
Τα επικοινωνιακά πυροτεχνήματα έχουν πλέον στερέψει, ή στερεύουν, γιατί τα απτά και χειροπιαστά αποτελέσματα της κυβερνητικής πολιτικής έχουν μπει στο κάθε σπίτι και έχουν πλήξει την κάθε Ελληνική Οικογένεια. Σε κάθε σπίτι έχει μειωθεί το εισόδημα και σε κάθε οικογένεια υπάρχει ένας τουλάχιστον άνεργος.
Άρα ότι και να πουν οι επικοινωνιολόγοι του ΔΝΤ, δεν μπορούν πλέον να πείσουν. Και τα πρώτα μηνύματα φτάνουν στην Ιπποκράτους. Στις αυτοδιοικητικές εκλογές δεν θα πάμε καλά σιγοψιθυρίζουν μεταξύ τους τα στελέχη της κυβερνητικής και κομματικής νομενκλατούρας.
Για παράδειγμα, ο καλύτερος κατά κοινή ομολογία αυτοδιοικητικός παράγοντας του ΠΑΣΟΚ, ο υποψήφιος υπέρ-νομάρχης Αττικής κ. Γ. Σγουρός, παρ’ ότι οι δημοσκοπήσεις τον φέρνουν πρώτο, απέχει πάρα πολύ από το 50 % (τουλάχιστον 20%). Οι υπόλοιπες δυνάμεις (εξαιρουμένου του ΛΑ.Ο.Σ) έχουν πάρει από τώρα σαφή αντί-μνημονιακή θέση, που ουσιαστικά δεν επιτρέπει στον υποψήφιο του ΠΑΣΟΚ να ελπίζει ότι στον δεύτερο γύρο θα απευθυνθεί σε ένα πολιτικά φιλικό ακροατήριο.
Το ερώτημα που αυτόματα έρχεται στα μυαλά των επικοινωνιολόγων του ΔΝΤ είναι ένα. Ακόμα και εάν το ΠΑΣΟΚ πετύχει να πάρει την πλειοψηφία των περιφερειών, το μήνυμα των αυτοδιοικητικών εκλογών θα είναι ένα. Το αντί-μνημόνιο μέτωπο θα έχει πετύχει να καταγράψει μια πολύ σημαντική και τείνουσα στα όρια της απόλυτης εκλογικής πλειοψηφίας πολιτική εκπροσώπηση και ο χειμώνας που έρχεται θα είναι αντικειμενικά πολύ δύσκολος.
Άρα την άνοιξη το φίλο-μνημονιακό πολιτικό μέτωπο (Γ. Παπανδρέου- Ν. Μπακογιάννη και ΛΑ.Ο.Σ ), θα είναι πιθανότατα εκλογική και πολιτική μειοψηφία, με ότι αυτό συνεπάγεται για την τότε αποδοχή του και ανοχή που θα επιδεικνύει η κοινή γνώμη στις πολιτικές του. Άρα κάτι πρέπει να γίνει έγκαιρα ώστε η κυβέρνηση να έχει πολιτική νομιμοποίηση και αποδοχή για ένα τουλάχιστον ακόμη χρόνο.
Η απάντηση απλή. Να γίνουν τώρα Βουλευτικές εκλογές στις οποίες ο Γ. Παπανδρέου θα έχει την επιλογή να ξεκαθαρίσει το ΠΑΣΟΚ από τις ανεπιθύμητες φωνές και να αποκτήσει μία πειθήνια στις επιλογές του ΔΝΤ κοινοβουλευτική ομάδα. Ακόμα δε και εάν δεν καταφέρει να έχει αυτοδύναμη κοινοβουλευτική πλειοψηφία οι όμορες κοινοβουλευτικές δυνάμεις του ΛΑ.Ο.Σ και της Ν. Μπακογιάννη, θα σπεύσουν να συνδράμουν.
Φυσικά αυτός ο σχεδιασμός γίνεται στα γραφεία. Κανείς δεν μπορεί να είναι προκαταβολικά βέβαιος ότι αυτός ο σχεδιασμός θα γίνει αποδεκτός από την κοινή γνώμη. Και ιστορικά πάντοτε οι ηγεσίες που απεμπολούν ιδέες θέσεις αρχές και αξίες, φοβούνται τον λαό και επιλέγουν τον αυταρχισμό για να επιβιώσουν.
Το τι θα γίνει τελικά θα το δούμε ως το α’ δεκαπενθήμερο του Οκτωβρίου. Ένα είναι βέβαιο. Ότι όσοι αντιτίθενται στο μνημόνιο κάθε ημέρα με κάθε ευκαιρία θα πρέπει να πολεμάνε και να αποκαλύπτουν την μνημονιακή λογική και τις εκάστοτε τακτικές επιλογές της.
«Δεν υπάρχει Μέτωπο. Το Μέτωπο βρίσκεται εκεί που είναι ο εχθρός» (Στρατηγός Γκιάπ. Ηγέτης του Απελευθερωτικού στρατού του Βιετνάμ)
http://stoxasmos-politikh.blogspot.com/