Μετά από είκοσι λεπτά και μετά από καυγάδες, πήραν τα βρώμικα σερβίτσια και Περιμέναμε να στρώσουν τραπεζομάντηλο και να πάρουν παραγγελία. Που και που έρχονταν ένα γκαρσόνι και μας έλεγε: αμέσως έρχομαι. Τα καημένα τα γκαρσόνια, 2 σε αριθμό σε ένα μαγαζί πάνω από 170 τ.μ., έτρεχαν και δεν έφταναν. Στα τραπέζια που άδειαζαν και κάθονταν νέοι πελάτες, κανείς δεν έρχονταν για παραγγελία και έτσι αφού ξεκουράζονταν στις καρέκλες, αναχωρούσαν .Αυτό γίνονταν συνέχεια. Η ώρα πέρναγε. Η κατάσταση ίδια. Ένα μπάχαλο. Βλέπαμε τους άλλος να στρώνουν μόνοι τους τα τραπέζια να φέρνουν από την κουζίνα τα σερβίτσια, ψωμί σαλάτες κ.λ.π. και το ίδιο πράξαμε και εμείς. Μία ώρα μετά ένα γκαρσόνι κρατώντας μερικά μικρά μπακαλόχαρτα, άρχισε να τα μοιράζει σε κάθε τραπέζι με σκοπό να γράψουμε εμείς την παραγγελία. Χωρίς να μας πει τουλάχιστον τι διαθέτει το μαγαζί. Εμείς γράψαμε ότι νομίζαμε και το δώσαμε ελπίζοντας ότι το μαρτύριο μας έφτασε στο τέλος του. Αμ δε. Έφτασε πέντε το απόγευμα και τίποτα. Μετά από φωνές, μας ανακοίνωσε ένα γκαρσόνι, ότι έμεινε μόνος του γιατί ο άλλος που κράταγε τα μπακαλόχαρτα, τσακώθηκε με το αφεντικό και έφυγε παίρνοντας μαζί του και τις παραγγελίες. Τελικά δεν φάγαμε, γιατί είχαν τελειώσει τα βασικά και καταναλώσαμε Πασχαλιάτικο τζατζίκι πατάτες ψωμί και στο τέλος ήρθε μία πιατέλα με Αρνί .Η δε απόδειξη έγραφε ακαταλαβίστικα πράγματα,στα οποία όταν ζήτησα διευκρινήσεις από την κυρία που ήταν στο ταμείο,μία απαίσια γυναίκα που έδινε την εντύπωση ότι το μόνο που την ενδιαφέρει είναι να μας τα αρπάξει, απάντηση δεν πήρα. Έτσι όπως πάει, σε λίγο καιρό οι μόνοι πελάτες θα είναι αυτή και το γκαρσόνι της. Αίσχος. ΜΙΑ ΑΝΑΓΝΩΣΤΡΙΑ"