Μήπως τελικά, όσοι επιλέγουν την αποχή, το λευκό ή την ψήφο σε μικρά ανύπαρκτα κόμματα στις εκλογές, βγαίνουν… οφσάιντ;
Σχεδόν δέκα μονάδες μπροστά το ΠΑΣΟΚ. Ποιο, το ΠΑΣΟΚ που ακριβώς δύο χρόνια πριν προσπαθούσε να διατηρηθεί εν ζωή λόγω Παπανδρέου και Βενιζέλου. Δύο χρόνια δεν είναι μεγάλο διάστημα, έτσι; Και πολύ μικρό αν μιλάμε για τον στίβο της πολιτικής.
Η δική μου απορία είναι για το πώς μπορεί κάποιος να ψήφισε π.χ. ΝΔ το 2007 και ΠΑΣΟΚ φέτος. Σαφώς και γίνεται και είναι αυτοί που ανεβάζουν και ρίχνουν κυβερνήσεις όλα αυτά τα χρόνια.
Ο κόσμος όχι απλά… εμίλησε ή ελάλησε. Βροντοφώναξε, με τέτοια διαφορά. Αν νίκησε το ΠΑΣΟΚ ή έχασε η ΝΔ είναι ένα ερώτημα όπως το αν το αυγό κάνει την κότα και τούμπαλιν.
Τα «γιατί», πολλά. Και τα περισσότερα έχουν απαντήσεις, κυρίως αν προσπαθήσει κανείς να ερμηνεύσει τον καταποντισμό του Καραμανλή, τη διαφορά των δέκα μονάδων και την καθολική επικράτηση του ΠΑΣΟΚ.
Τη μαύρη αλήθεια είπε χθες ο Μιχαλολιάκος, από τους ελάχιστους ορθούς αναλυτές της βραδιάς. Πως οι ψηφοφόροι τιμώρησαν τον Καραμανλή για τη λανθασμένη κατανομή εξουσίας, λανθασμένη βάσει των ατόμων που είχε επιλέξει για συνεργάτες του.
Κακά τα ψέματα, ένα χρόνο δεν είχε δίπλα του τον Ρουσόπουλο και καταποντίστηκε, τυχαίο δεν είναι. Στο κάτω κάτω της γραφής, όταν μιλάμε για πολιτική και εκλογές, μιλάμε κυρίως για επικοινωνιακή πολιτική, άνευ Ρουσόπουλου ο Καραμανλής ήταν ευάλωτος.
Κορυφαίο παράδειγμα; Κύριο επιχείρημα της ΝΔ προεκλογικά ήταν η διαχείριση της κρίσης, η οποία προφανώς δεν έχει κορυφωθεί στη χώρα μας. Αλλά είναι ο μόνος στην Ευρώπη που έχασε εκλογές λόγω της κρίσης!
Έκανε το σωστό που παραιτήθηκε; Προφανώς, άλλωστε προεκλογικά είχε δηλώσει πως δεν θα παραιτούνταν αν ένιωθε χρήσιμος για το κόμμα. Όπως «έφταιγε» για δύο εκλογικές νίκες, έτσι έφταιγε και για τον καταποντισμό. Και κυρίως επειδή δεν φρόντισε να προστατέψει τον εαυτό του. Και ότι μένουν εκτός Βουλής Ζαγορίτης, Παπακώστα, Αλογοσκούφης και Πετραλιά μόνο τυχαίο δεν είναι.
Ο Καραμανλής είναι μόλις 53 ετών, κακός πολιτικός φυσικά και δεν είναι. Θα είναι κρίμα αν αποσυρθεί ή εξελιχθεί σε ένα… δεξιό Σημίτη, ήτοι έναν πρώην πρωθυπουργό με ύπαρξη άνευ λόγου και αιτίας.
Η Ελλάδα έχει ξανά Παπανδρέου στην πρωθυπουργία ύστερα από σχεδόν έντεκα χρόνια. Αυτό σαφώς και δεν λέει κάτι σε όλους εμάς που σήμερα πήγαμε στην τράπεζα για να καταθέσουμε άλλη μια δόση σε δάνειο. Αλλά τουλάχιστον μπορεί να γεμίσει τα υπουργεία με νέα πρόσωπα, φρέσκα στην πολιτική.
Προεκλογικά, είχε γίνει κοινός τόπος ότι η νέα κυβέρνηση θα έχει μηδενική περίοδο χάριτος. Ταυτόχρονα, επικράτησε η πεποίθηση ότι οι προσδοκίες των πολιτών είναι χαμηλές. Ακόμα κι αν οι δύο διαπιστώσεις διαψεύδονται από το αποτέλεσμα της κάλπης, το πρώτο στοίχημα για τον νικητή των εκλογών παραμένει να κερδίσει ξανά τους πολίτες στο όνομα της πραγματικής πολιτικής.
Οσο για την επικοινωνιακή του πολιτική; Ραγκούσης και Παπακωνσταντίνου μέσα σε ένα χρόνο έκαναν δουλειά και αυτό φάνηκε. Δουλειά αντίστοιχη του Ρουσόπουλου προ ετών, ελπίζω να μην έχουμε… Βατοπαίδια πάλι!
Το μεγάλο ρεύμα προς το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να ερμηνευθεί ως προσμονή ότι η νέα κυβέρνηση θα μοιράσει χρήματα και θέσεις στο Δημόσιο. Η μάζα των πολιτών προσβλέπει σ’ ένα περιβάλλον δικαιοσύνης και ευημερίας.
Θυμίζω πως ο Μπαράκ Ομπάμα έχασε τη δημοτικότητά του στις ΗΠΑ μέσα σε 200 μέρες, δεν είναι παράδοξο αν το ΠΑΣΟΚ αποτύχει σε δύο χρόνια να καταποντιστεί κι αυτό…