Έφυγε χθες από τη ζωή, σε ηλικία 86 ετών, ο σπουδαίος ερμηνευτής, στιχουργός και συνθέτης Σπύρος Ζαγοραίος. Η κηδεία του θα γίνει αύριο το απόγευμα από το Γ' Νεκροταφείο.
Για τους πολλούς, ο Σπύρος Ζαγοραίος έμεινε στην ιστορία ως ο ερμηνευτής και στιχουργός του «Ε Ντε Λα Μαγκέ Ντε Βοτανίκ». Ήταν όμως απλά ένα από τα πολλά ωραία που είπε με τον φίνο, βαρύ, χαρακτηριστικό του τρόπο, μερικά εκ των οποίων, μάλιστα, ήταν δικές του δημιουργίες, σε μουσική ή/και στίχους
Τα τραγούδια του έγιναν μεγάλες επιτυχίες που τις τραγουδά ο κόσμος μέχρι και σήμερα. Ανάμεσά τους το «Ε ντε λα μαγκέν», «'Αναψε το τσιγάρο», «Προσευχή», «Μες της πόλης το χαμάμ», «Ζήτω Η Αλητεία (Με Λεν Μπερμπάντη Και Μπεκρή)», «Στης Λαρίσης το ποτάμι», «Τρελοκόριτσο» και πολλά άλλα.
Ο Σπύρος Ζαγοραίος ζούσε με μεγάλες δυσκολίες τα τελευταία χρόνια: φτωχικά, καταπονημένος από την ασθένεια του Πάρκινσον, απαρηγόρητος για τον πρόσφατο χαμό του γιου του (2009) και στεναχωρημένος που δεν μπορούσε πια να τραγουδήσει. Είχε όμως μαζί του την αγαπημένη του σύζυγο Ζωή Λασκαράκη.
Ο Σπύρος Ζαγοραίος γεννήθηκε στον Άγιο Αρτέμιο (Γούβα) του Παγκρατίου στις 23 Ιουνίου 1928.
Σε ηλικία 15 ετών έχασε σε ατύχημα το ένα του χέρι, όταν έσκασε μια χειροβομβίδα την ώρα που έπαιζε με συμμαθητές του στην Αγία Παρασκευή της Αττικής.
Παρόλα αυτά, μπήκε δυναμικά στο χώρο του λαϊκού τραγουδιού και ξεχώρισε με τη φωνή του. Ξεκίνησε την καριέρα του το 1952 από την Αθήνα και μετά τη Θεσσαλονίκη. Στις αρχές της δεκαετίας του 1960 άρχισε να τον συνοδεύει στο τραγούδι η σύζυγος του Ζωή, δημιουργώντας ένα από τα πιο λαοφιλή ντουέτα του λαϊκού τραγουδιού.
Πραγματοποίησε πολλές συναυλίες στην Ελλάδα και σε χώρες του εξωτερικού που ζουν Έλληνες.
Μέχρι προχωρημένη ηλικία εξακολουθούσε την καλλιτεχνική του δραστηριότητα στο Αιγάλεω Αττικής όπου διέμενε και είχε δημιουργήσει το λαϊκό κέντρο "Εντελαμαγκέν".
Η μουσική ήταν η ζωή του όλη, ενώ σε παλαιότερη συνέντευξή του δήλωνε: «Εμένα μου αρέσει πάρα πολύ να τραγουδάω, όλη μου η ζωή αυτό είναι. Και στον δρόμο που πάω εγώ σφυράω, όταν δεν τραγουδάω.
» Και ξέρετε και κάτι; Αν έρθει ένας καιρός και δεν μπορώ πια να τα λέω τα τραγούδια όπως πρέπει, εγώ θα πηγαίνω στα μαγαζιά και θα τους λέω: 'Πόσα θέλετε να σας δώσω, να σας πω δυο τραγούδια;'»
Για τους πολλούς, ο Σπύρος Ζαγοραίος έμεινε στην ιστορία ως ο ερμηνευτής και στιχουργός του «Ε Ντε Λα Μαγκέ Ντε Βοτανίκ». Ήταν όμως απλά ένα από τα πολλά ωραία που είπε με τον φίνο, βαρύ, χαρακτηριστικό του τρόπο, μερικά εκ των οποίων, μάλιστα, ήταν δικές του δημιουργίες, σε μουσική ή/και στίχους
Τα τραγούδια του έγιναν μεγάλες επιτυχίες που τις τραγουδά ο κόσμος μέχρι και σήμερα. Ανάμεσά τους το «Ε ντε λα μαγκέν», «'Αναψε το τσιγάρο», «Προσευχή», «Μες της πόλης το χαμάμ», «Ζήτω Η Αλητεία (Με Λεν Μπερμπάντη Και Μπεκρή)», «Στης Λαρίσης το ποτάμι», «Τρελοκόριτσο» και πολλά άλλα.
Ο Σπύρος Ζαγοραίος ζούσε με μεγάλες δυσκολίες τα τελευταία χρόνια: φτωχικά, καταπονημένος από την ασθένεια του Πάρκινσον, απαρηγόρητος για τον πρόσφατο χαμό του γιου του (2009) και στεναχωρημένος που δεν μπορούσε πια να τραγουδήσει. Είχε όμως μαζί του την αγαπημένη του σύζυγο Ζωή Λασκαράκη.
Ο Σπύρος Ζαγοραίος γεννήθηκε στον Άγιο Αρτέμιο (Γούβα) του Παγκρατίου στις 23 Ιουνίου 1928.
Σε ηλικία 15 ετών έχασε σε ατύχημα το ένα του χέρι, όταν έσκασε μια χειροβομβίδα την ώρα που έπαιζε με συμμαθητές του στην Αγία Παρασκευή της Αττικής.
Παρόλα αυτά, μπήκε δυναμικά στο χώρο του λαϊκού τραγουδιού και ξεχώρισε με τη φωνή του. Ξεκίνησε την καριέρα του το 1952 από την Αθήνα και μετά τη Θεσσαλονίκη. Στις αρχές της δεκαετίας του 1960 άρχισε να τον συνοδεύει στο τραγούδι η σύζυγος του Ζωή, δημιουργώντας ένα από τα πιο λαοφιλή ντουέτα του λαϊκού τραγουδιού.
Πραγματοποίησε πολλές συναυλίες στην Ελλάδα και σε χώρες του εξωτερικού που ζουν Έλληνες.
Μέχρι προχωρημένη ηλικία εξακολουθούσε την καλλιτεχνική του δραστηριότητα στο Αιγάλεω Αττικής όπου διέμενε και είχε δημιουργήσει το λαϊκό κέντρο "Εντελαμαγκέν".
Η μουσική ήταν η ζωή του όλη, ενώ σε παλαιότερη συνέντευξή του δήλωνε: «Εμένα μου αρέσει πάρα πολύ να τραγουδάω, όλη μου η ζωή αυτό είναι. Και στον δρόμο που πάω εγώ σφυράω, όταν δεν τραγουδάω.
» Και ξέρετε και κάτι; Αν έρθει ένας καιρός και δεν μπορώ πια να τα λέω τα τραγούδια όπως πρέπει, εγώ θα πηγαίνω στα μαγαζιά και θα τους λέω: 'Πόσα θέλετε να σας δώσω, να σας πω δυο τραγούδια;'»